Herkes Ağzına Geleni Söylüyor!

   Böyle bir ülke olabilir mi? Özellikle politikacıların, yazılı ve görsel basının sözcülerinin, karşılıklı bunların kutuplaşmış destekçileri son günlerde birbirleri hakkında söyledikleri haysiyete, etik değerlere,  ahlaka, siyasete sığar mı? Bu ülkede yaşayan insan olarak yazıma dahil edemeyeceğim bu kırıcı, küçük düşürücü, ağır sözleri duyunca yüzüm kızarıyor. Sıradan bir insan olarak benim yüzümün kızardığı bu durumda siyasetçiler ve onların destekçileri içleri huzurlu ve rahat olarak nasıl bir ruh halinde gerçekten merak ediyorum. Bence insanların birbirine duymak istemedikleri kelimeleri, hitapları, hakaretleri söylemeleri de bir nevi şiddet değil midir?

   Felsefeci Todd May, siyasal şiddetsizliğin felsefesi üzerine çalışma yapıyor. Felsefesini ilke olarak; Başkasına şiddet kullanmaktan kaçınma, hasmının hak gördüğü şiddeti, direnişçinin uygulamaması olarak görüyor. Todd May’a göre şiddetsizlik her şeyden önce haysiyeti temel alır ve politik eylemin yıkıcı değil, yapıcı yüzünü temsil eder. Bu nedenle ‘’karşısındakini aşağılamadığı gibi aşağılanmayı bile göze alır’’ der. Şiddetsizliği zayıfların elinde ki en önemli güç olarak gören Todd May, Gandi’nin ya da King’in eylemleri bugün bir dolu şiddet gösterilerinden daha fazla anımsandığını ve de hiç unutulmadığını bize hatırlatıyor.

   Yine Todd May’a göre güçlüler ne kadar şiddete başvursa başvursun,  zayıfların şiddetsiz bir eylemi karşısındakinin haysiyetini tanır. Haysiyet ahlak felsefesinin konusu olması dolayısı ile dolaylı yoldan şiddet uygulayanında haysiyetini korumaktır. Yalnız haysiyet ve eşitliğin tek başına bir şey ifade etmediğini söyleyen felsefeci;‘’Karşısındakine şiddetsiz ve insanca davranarak ona değer verdiğini, aynı zamanda o kişiyi kendisi ile eşit kılar. Böylece tek başına bir şey ifade etmeyen haysiyet ve eşitliği birlikte olmasını sağlamış oluyor’’ diyor.

   Ne yazık ki koca ülkede bu felsefeyi uygulayacak bir tane politikacı çıkamıyor. Diyelim ki bir taraf en ağır hakaretleri, küfürleri, ağır ifadelerle karşıya saldırıyor, bunun karşısında yapılacak tek şey son derece kibar, saygılı, insani değerlerle böyle olmadığını açıklayıcı yanıtlar vererek hem kendinin hem karşısındakinin haysiyetini kurtaracaktır. Hatta karşı taraf güçlü ve gücünü kullanarak fiziki saldırıda bulunsa bile yine aynı şekilde uygulanacak eylem biçimi, toplu iğne bile kullanmadan en şiddetsiz en masum eylemler yapılmasını toplumda yaratacağı etkiyi düşünecek bir tane politikacı çıkmayacak mı şu ülkede? En demokrat geçineni bile ‘’sertleşeceğiz’’ mesajı vermesi hangi akla mantığa sığıyor? Bu ülkede tam bir asırdır insanların ötelenmesi, ayrıştırılması, ırkçılık, dincilik gibi ideolojilerin öne çıkması ve sonucunda da binlerce insanın acı çekmesi, ölmesi, öldürülmesinden daha ders almadık mı? Bu kadar ölüm, yıkım, acı, dram, yoksulluk, yetim kalan çocuklar, dul kalan anneler, dünya yüzü görmemiş gençler, evlere düşen ateş, sıkındı, elem, keder yetmedi mi? Sertleştirin bakalım nereye kadar gider bu sertleşme. Ne yazık ki demokrasi özgürlük gibi en temel talep ve isteklerden uzaklaştık hiç olmazsa birbirimizin onurunu, haysiyetini koruyalım.