'Ya silah versinler ya da IŞİD'i vursunlar'

YPG Kobani Komutanı Rüstem Cudi'den koalisyona tepki.Suruç'un Eğrice köyünde insan zincirinin bulunduğu noktaya ulaşıyoruz sabah saatlerinde. İstanbul'dan gelen ekip geceyi sınırın sıfır noktasında nöbete geçirmişti. Kendileriyle görüşmek, düşüncelerini paylaşmak için gittiğimiz noktaya yarım saat olmuştu ki varalı, "haydi toparlanın 15 dakika içinde yola çıkıyoruz" dendi. Toparlandık, İstanbul ekibiyle birlikte Mürşitpınar sınırına doğru yola çıktık. Sınıra vardığımızda, tellerin sökülüp Kobanê'ye geçiş yapılacağını anlamıştık. Ve teller söküldü, askerler binleri durduramadı.

ÜÇ TARAFIMIZ SAVAŞ...

ÖDP, EMEP, ESP, KESK, EHP, HDP, BDP, DİP, Mücadele Birliği, Kaldıraç, Halkevleri... Kobanê'ye varmak için uzun toprak yoldan ilerliyoruz. Her iki yanı mayınlarla çevrili arazide, sık sık toprak yoldan çıkmamamız konusunda uyarılıyoruz. Aylardan eylül de olsa çöl sıcağı hâlâ kendisini hissettiriyor bu topraklarda. Çöl rüzgârıyla toprak savruluyor dört bir yana.

Kobanê'deyiz. Üç tarafında savaş devam ediyor, IŞİD'in Kobanê köylerini tank atışıyla dövdüğü bombaların yankısını duyuyoruz. YPG, köyünü savunmak için silahlanan Kobanêliler büyük bir sevinçle karşılıyor bizi. Bazıları gözyaşlarını tutamıyor. Bizlere buz gibi su ve çay ikram ediyorlar. YPG, havaya ateş açarak bizlere "hoş geldiniz" diyor. Kentin içine doğru ilerlemeye devam ediyoruz. Ancak güvenlik nedeniyle bir noktada durduruluyoruz. YPG Komutanı aynı zamanda Kobanê Kaymakamı Kendal ilgileniyor bizlerle.

'SINIR ANLAMSIZ'

İstanbul ekibinin içinde yer alan BDP İstanbul Eşbaşkanı Emrullah Bingöl konuşma yapıyor. "Kobanê’ye geçmemiz engellenmek istendi. Ancak bizler, Rojava Kobanê devrimiyle kucaklaştık. Rojava devrimi kazanmıştır, kazanacaktır. IŞİD, defolup gidecektir" diyor.

Dönüş için sınırdan geçtiğimiz noktaya doğru ilerliyoruz. İstanbul'dan gelen birkaç kişi YPG'ye katılıyor. Sınıra ilerlerken halk yeniden selamlıyor, su ve çay ikramında bulunuyor. YPG Komutanı Kendal ve YPG'liler bizlere eşlik ediyor. Sınıra yaklaştığımızda asker sayısının arttığını, akrep ve zırhlı araçları görüyoruz. Parti yetkilileri, askerle görüşmek için tel örgülerin olduğu noktaya gidiyor.

MAYINLI ARAZİDE GAZ BOMBASI

Bekleyişimizi sürdürürken bir anda biber gazı atışı başlıyor. İki tarafı mayın olan arazide koşar adım ve birbirimize sık sık, sakin ve yavaş olmamızı söyleyerek, Kobanê tarafına doğru yöneliyoruz. Mayınlı araziye girmemek için birbirimizi kontrol ediyor, el ele tutuşuyor, kol kola giriyor, başımızı kapsül isabet etmemesi için korumaya çalışıyoruz. Yaşlıları, çocukları gözetiyor onlara yardımcı oluyoruz. Ardı ardına atılan biber gazından fenalaşanlar oluyor.

Tren yolunda duruyor, soluklanıyoruz. Askerin gaz atışı devam ediyor. Bu kapıdan Türkiye'ye geçiş yapamayacağımızı, Yumurtalık Sınır Kapısı'ndan bizlerin geçişine izin vereceklerinin duyurusu yapılıyor bir yandan da. Yumurtalık Kapısı, bulunduğumuz yerden 20 kilometre ötede. Çöl sıcağının alnında, susuz ve aç haldeyiz, aramızda yaşlılar var. Yaklaşık iki saatin sonunda tren raylarının üzerinden Yumurtalık Kapısı’na doğru yürümeye başlıyoruz. Büyük bir insan seli, göç ediyor sanki...

BÜYÜK DEMİR KAPI AÇILIYOR

Yollarda, Kobanê halkı YPG karşılıyor bizleri. Su ikram ediyorlar adım başı. Kobanê'nin Yumurtalık sınır tarafındaki bir mahallesine varıyoruz. Hastanenin olduğu bölge olduğunu söylüyorlar. Büyük bir demir kapı açılıyor, YPG'liler yol açmamızı istiyor. Cepheden dönen YPG'liler araçla geçiş yapıyor, alkış eşliğinde. Karşılıklı selamlaşmalar oluyor. Bir genç yanıma yaklaşıyor, üzerinde YPG kıyafeti olan başka bir genci gösteriyor: "İstanbul'dan geldi. Az önce YPG'ye katıldı" diyor. Yanına gidiyorum hemen. Adı Serdar Macit. İstanbul ekibiyle gelmiş. Henüz İstanbul'dayken YPG'ye katılmaya karar vermiş. Milli sporcu olduğunu söylüyor. Şaşırıyorum. Okçuluk sporuyla uğraştığını, engelli, ayaklarının felçli olduğunu söylüyor. Nasıl karar verdin, diye soruyorum: "Uzun zamandır medyadan ve sosyal medyadan burada olanları takip ediyordum. Bir şey yapamamanın, buradaki insanlara yardımcı olamamanını sıkıntısını yaşıyordum." Ailen biliyor mu, diye soruyorum, sadece kardeşine söylediğini anlatıyor.

ZIRHLI ARAÇLAR BEKLİYOR

Karanlık çöktüğünde sınır kapısına varabiliyoruz ancak. Sınır adeta araba mezarlığına dönmüş durumda. IŞİD'den araçlarıyla kaçan Kobaneliler, sınırdan araçlarıyla geçiş yapamayınca burada bırakmak zorunda kalmışlar. Parti temsilcileri askerle görüşmeye başlıyor. onlarca zırlı araç, panzer, yüzlerce asker... Namlular bize dönük, üzerimizde askeri bir uçak...

BİRBİRİMİZE SAHİP ÇIKIYORUZ

Asker 20 kişilik gruplar halinde geçişe izin vereceğinin duyurusunu yapıyor göz gözü görmeyen karanlıkta bizler beklerken. Yorgun, bitkin, aç, susuzuz... Yaklaşık 4 bin kişinin 20 kişilik gruplar halinde geçişinin saatlerce süreceğini anlıyoruz. Geçişler başlamıştı ki; bir anda ne olduğunu anlamadan, yine kendimizi gaz bombardımanın içinde buluyoruz. Ardı ardına gaz atıyor asker. Her yer duman. Araçların arasına sığınıp, yüzümüzü kapatmaya, başımızı korumaya çalışıyoruz. Nefes almamız güçleşmiş, gözlerimizden yaşlar akıyor. Koyu karanlıkta herkes bir kez daha birbirine sahip çıkıyor, birbirimizi kaybetmemek için el ele tutuşuyoruz. İzdihama yol açmamak için sakin olmaya gayret gösteriyoruz. Yumurtalık Sınır Kapısı'nın mayınlı arazide olduğunu ise bu geçişi tamamladıktan sonra öğreniyoruz.

'YÜZÜNÜZÜ AÇIK TUTUN'

Yarım saat süren gaz yağmurunun ardından, asker bu kez sıraya girmemizi istiyor. Giriyoruz. Bir askerin, "Türk askeri 24 saat görev başındadır. Herhangi bir hareketiniz sizi zora sokar, biz bekleriz sabaha kadar" diyen sesi yükseliyor. Sık sık, sıraya girmemiz, tel örgülerden uzaklaşmamız, yüzümüzü açık tutmamız konusunda uyarıyor asker.

İKİ KEZ FOTOĞRAFLADILAR

Sınırdan geçişte, kimliklerimize bakıp, TC kimlik numaramız ve isim ve soyismimizi not ettiler. İki kez fotoğrafımızı çektiler. Bir kadın çevik kuvvet tarafından sıkı bir şekilde üstümüz arandı. Çantamızın içindekileri kaba bir şekilde yere boşalttı. "Ne yapıyorsunuz fotoğraf makinam var" dememe kalmadan çantamdaki her şey tozun içine atılmıştı bile. Dağılan ve toz toprak olan bütün eşyalarımızı yerden toplarken, bir askerin yaşlı bir teyzeye, yerdeki böceği göstererek, "Bak teyze bu böcek de senin üzerinden çıktı" sesini duydum. Başka bir asker de "Hadi hadi bir de bizden insanca davranmamızı bekliyorsunuz" diyordu.

Sınırdan geçişler gece yarısında kadar sürdü. Saatler 13.00'ü gösterdiğinde otobüslere binilerek, İstanbul'a doğru yola çıkıldı...

***

‘Mücadelemiz halklar için’

YPG’li Şıx Kobanê ile konuşuyoruz. Koalisyon güçlerinin “Çok bir faydasını görmedik. Uçaklar uçuyor, ancak vurma sesi duymuyoruz. IŞİD tüm petrol bölgelerini ele geçirdi. Köyler boşaldı” diyor ve ağlamaya başlıyor: “Çok yalnız bırakıldık.”

YPG’li Rüstem Cüdi’yle konuşuyoruz. Sorularımızı yanıtlamaya çalışırken bir yandan da hatıra fotoğrafı çektirmek isteyenleri kırmıyor. Önceki gün bir tank imha ettiklerini anlatıyor. “Buraları kimseye bırakmayacağız ne IŞİD’e ne de başkasına. Çok inançlıyız. Bizim savaşımız sadece Kobane için değil, tüm bölge halkı için” diyor.

Kobanê Kaymakamı ve YPG’li Komutan Kendal’e sorularımızı yöneltiyoruz. Dayanışma için teşekkürlerini dile getiriyor. Bu dayanışmanın önemli ve anlamlı olduğunu söylüyor öncelikle. “Kimse yardım etmiyor. Türkiye zaten IŞİD ile işbiliğinde. Koalisyon güçleri kısmen de olsa rahatlatıyor bizi ancak yeterli değil. Ya bize silah versinler ya da IŞİD’in elindeki ağır silahları vursunlar.”

BİRGÜN